Kënga e zemres

Këto vargje ti dedikoj ty

E dashura e kohërave të harruara

Erdhe si engjull në jetën time

Më nxore nga balta dhe me fute në dritë

Vetëm të me heqesh prap nga drita dhe të më mbulosh me errësirë

Këto vargje ti dedikoj ty

Shoqja besnike e pabesë

Ah, a të kujtohen ato ditë të panumerta?

Nëpër rrugët e vjetra të Berlinit dhe Parisit

Ato ditë të ngrohta në Shkup, Tiranë dhe Prishtinë

Dhe në gjithë ato kryeqytete të kesaj bote që kurrë nuk i vizituam

A të kujtohen këto jetë të pajetuara?

Këto vargje ti dedikoj ty

Udhetarja e rrugëve te errëta

Rrugë të zeza të ndërtuara nga njerëz të zi

Që e shemtojnë sipërfaqjen e kësaj bote

Plagë të vjetra dhe të pa fund

Pse nuk kthehesh tek ajo shtepia jonë qe kurrë nuk u ndertua?

Në atë pyllin e harruar ku nuk ka as njerëz, as rrugë

Ku as cellularet nuk funksionojnë

Këto vargje ti dedikoj ty

Nëna e femijëve te humbur

I sheh se sa të bukur janë?

Një vajzë dhe një djalë si drita

Por që kurrë s’do ta shohin dritën e kesaj bote, jo

Që kurrë s’do i bëjnë hapat e tyre të parë

Dhe që kurrë s’do të na therrasin nënë dhe babë

Këto vargje ti dedikoj ty

Nusja e asaj dite të pashijuar

Më në fund, ja ku jemi

Unë në të zezë dhe ti pranë meje në të bardhë

Më në fund u bëmë sikur ata trekëndëshat, te kujtohen?

Ata trekëndëshat që kurrë nuk ishim dhe kurrë nuk do te behemi

Qeshu, qeshu ashtu siç din vetëm ti

Ndriçoje ketë ditë te paharruar sepse kjo eshtë dita jote

A nuk e sheh se sa e bukur je këtu pranë meje

Sa e bukur kurrë nuk do të behesh këtu ne krahët e mi

Më braktise

Më braktise mua dhe e braktise këtë jetë që kurrë s’do ta kemi

Më braktise

Por kur ike harrove nje gjë të vogel këtu tek une

Mos ma le këtë copëzen e fundit të zemrës qe e mbanë vetëm një fjalë

Një fjalë që e këndon vetëm për ty